Wpływ gier komputerowych na mózg

Wpływ gier komputerowych na mózg.

Chciałabym Państwu udostępnić krótki artykuł dotyczący jaki wpływ mają  gry komputerowe na nasz mózg.

Podczas nauki zdalnej i zamknięcia w domach uczniowie często sygnalizują mi ,    ich własny niepokój związany z nadmiernym graniem i przebywaniem przed monitorem komputera. Gier nie można demonizować, ponieważ mają one i dobre aspekty, niemniej nałogowe granie jak wszystko nałogowe staje się zagrożeniem. Przytoczę definicje nałogu :Zgodnie z wytycznymi WHO, z uzależnieniem od gier mamy do czynienia w sytuacji, gdy ta aktywność staje się obsesyjna i wpływa w sposób negatywny na gracza oraz jego otoczenie. Kiedy staje się przymusem. Pamiętajmy również, że światło niebieskie, które emitują przede wszystkim ekrany komputerów, notebooków, smartfonów i innych urządzeń cyfrowych jest szkodliwe. Badania pokazują, że zbyt długa ekspozycja na światło niebieskie może powodować zmęczenie, bóle oczu i głowy oraz bezsenność.

Biorąc pod uwagę, że mamy obecnie nauczanie zdalne i przebywanie przed komputerem staje się obowiązkiem należałoby ograniczyć znacznie tą formę rozrywki.

Rzeczywiste oddziaływanie gier komputerowych na rozwój młodzieży nie jest do końca zbadany i wyjaśniony. W literaturze psychopedagogicznej można znaleźć argumenty przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść gier komputerowych.

Proszę zapoznać się z filmami:

Jak gry komputerowe wpływają na mózg? Zobacz materiał "Nauka. To Lubię!" - Koduj - Portal Gov.pl (www.gov.pl)  

Oraz

Autyzm Cyfrowy | Wpływ telefonu na mózg

Jolanta Pifan-Adamska

POZYTYWNE ASPEKTY GIER KOMPUTEROWYCH

 „Gry w większości przypadków nie stanowią zagrożenia, a nawet mogą przyczynić się do rozwoju ważnych umiejętności, np. szybkiego uczenia się, myślenia strategicznego, kreatywności, współpracy z rówieśnikami”1. Gier broni też profesor Łukasz Turski: „Najlepsi chirurdzy laparoskopowi to komputerowi gracze. Nie mówiąc o pilotujących bezzałogowe drony. W przyszłości wszystkie samoloty będą zdalnie kierowane, bo to jest tańsze i bezpieczniejsze. Nie jest więc prawdą, że gry komputerowe ogłupiają”². 

Podobnego zdania jest wielu specjalistów; przywołują oni przedstawione poniżej argumenty.3

1 Gry komputerowe sprzyjają nauce
Są idealnym medium przekazywania treści z zakresu ekonomii, matematyki, logiki, zarządzania czy strategii określonych działań. Istnieją gatunki gier szczególnie temu podporządkowane (strategiczne, logiczne, przygodowe), które powodują zaangażowanie emocjonalne gracza, wzmacniają jego ciekawość poznawczą, skłaniają do podejmowania wielokrotnych i samodzielnych wysiłków – bez jakichkolwiek nacisków z zewnątrz, wyzwalają w graczach wewnętrzną motywację do powtarzania zadań, zdobywania coraz to lepszych wyników i przechodzenia do kolejnych etapów gry. Zdobycie i wykorzystanie potrzebnych informacji oraz specyficznych umiejętności jest tu niezbędnym środkiem do osiągnięcia sukcesu w grze. Dzięki tym mechanizmom przyswajanie nowych informacji i nabywanie umiejętności dokonuje się jakby przy okazji, mimochodem. Można powiedzieć, że nie wymyślono dotychczas lepszego wynalazku, który w tak atrakcyjny i skuteczny sposób łączy naukę z zabawą. Najczęściej spotykane gry edukacyjne to programy do nauki czytania i liczenia, do nauki języków obcych, matematyki oraz innych przedmiotów szkolnych. Gry można również wykorzystywać w treningu pamięci i koncentracji uwagi, do rozwijania myślenia logicznego i innowacyjnego. Tego typu gry w atrakcyjny sposób realizują powiedzenie: „Zabawa jest nau­ką – im więcej zabawy, tym więcej nauki”. Już w roku 1999 prof. Bronisław Siemieniecki³ wykazał swymi badaniami, iż efektywność programów komputerowych, w tym edukacyjnych gier komputerowych, przewyższa tradycyjne nauczanie, ponieważ:

• skuteczność nauczania jest wyższa o 56%, 
• zrozumienie tematu wzrasta o 50–60%, 
• nieporozumienia przy przekazywaniu wiedzy są rzadsze o 20–40%, 
• oszczędność czasu jest znaczna 38–70%, 
• tempo uczenia się jest szybsze o 60%, 
• zakres wiedzy przyswojonej jest wyższy o 25–50%

2 Gry komputerowe rozwijają spraw­­ności psychiczne
Według naukowców, gry komputerowe sprawiają, że stajemy się coraz bardziej inteligentni, bowiem niezwykle silnie stymulują mózg, pobudzając go do wytężonej pracy, szczególnie w zakresie percepcji wzrokowej, szybkości reakcji, logicznego myślenia, analizowania oraz łączenia posiadanych informacji i wykorzystywania ich głównie w celu zdobycia kolejnych punktów, przejścia na wyższy poziom gry, uniknięcia porażki. Nabyte w ten sposób umiejętności są wykorzystywane także w sytuacjach realnych. Szczególnie polecane przez psychologów są różne gry logiczne wyrabiające w dzieciach lepszą koncentrację, pomagające w szybszym rozwiązywaniu zadań. Dzięki nim dzieci ćwiczą refleks, sprawność manualną i koordynację percepcyjno-motoryczną. Natomiast gry strategiczno-ekonomiczne oraz popularne „sieciówki” uczą, szczególnie starsze dzieci, podejmowania decyzji oraz rozwiązywania sytuacji problemowych, wpływają korzystnie na zdolności komunikacyjne. Internetowi gracze organizują drużyny, omawiają strategię działania, planują, starają się przewidywać konsekwencje swoich decyzji, rozwijają zarówno zdolności interpersonalne, jak i wrodzone cechy charakteru. Gry tego typu dają możliwości do ich trenowania i wykorzystania.

3 Gry komputerowe pomgają w te­rapii
Obok gier służących doskonaleniu różnych sprawności osób zdrowych pojawiają się także specjalistyczne programy wykorzystywane jako narzędzia terapii różnych zaburzeń oraz w rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Prowadzone są badania nad wykorzystaniem gier w terapii zaburzeń związanych z deficytem uwagi ADHD, w terapii dzieci autystycznych i zahamowanych oraz w terapii logopedycznej i reedukacji dzieci dyslektycznych. Atrakcyjna forma graficzna i ciekawa fabuła gier pozwalają uprzyjemnić trening oraz wzmocnić u dziecka motywację do ćwiczeń. Do terapii pedagogicznej dzieci z deficytami parcjalnymi mogą być również wykorzystywane niektóre gry przeznaczone dla szerokiego kręgu odbiorców, zwłaszcza gry logiczne. 

 

NEGATYWNE ASPEKTY GIER KOMPUTEROWYCH

Komputer jest nie tylko podstawowym narzędziem stosowanym w pracy zawodowej, ale także coraz atrakcyjniejszym kanałem komunikacyjnym i sposobem spędzania czasu wolnego. Jednocześnie jest narzędziem bardzo niebezpiecznym, także w kontekście gier komputerowych i czasu, jaki dziecko spędza przed ekranem monitora. Życie na ekranie dla wielu nastolatków jest ciekawsze niż otaczająca ich rzeczywistość, przede wszystkim pozwala unikać trosk i trudów dnia codziennego. O tym, że nadmiar wirtualnej rozrywki szkodzi, mówi się nie od dziś. Bardzo często nadmierne i niekontrolowane przez dorosłych zaangażowanie się dzieci w gry komputerowe może prowadzić do: 

• tracenia poczucia czasu spędzonego na grach,
• drażliwości, pobudzenia psychoruchowego i emocjonalnego,
• zaburzenia koncentracji uwagi,
• złego samopoczucia,
• niechęci do kontaktów z rodziną,
• izolacji od kolegów i koleżanek. 

Dlatego tak ważne jest, aby każde dziecko znało granicę pomiędzy traktowaniem gier komputerowych jako okazjonalnej zabawy a jedynej formy spędzania wolnego czasu, ponieważ: 

1 Gry komputerowe mogą uzależnić
Dziecko, które nie potrafi kontrolować swojego zaangażowania w przebywaniu w nierealnym świecie, zagrożone jest poważnym uzależnieniem od komputera i gier komputerowych. Trzeba przy tym pamiętać, że człowiek uzależnia się nie od maszyny, tylko od swoich psychicznych, emocjonalnych stanów, jakie powstają w nim na skutek własnej działalności realizowanej dzięki komputerowi i przez komputer. Proces uzależnienia od gier komputerowych zaczyna się dość niewinnie. Najpierw jest tylko ciekawość i zafascynowanie, więc dziecko spędza sporo czasu przy grze, często za przyzwoleniem rodziców, którzy są przekonani, że dziecko rozwija swoje zainteresowania i z dumą patrzą, jak sprawnie obsługuje komputer. Jednak dziecko poświęca na gry coraz więcej czasu, a przy próbie oderwania 

Proces uzależnienia od gier komputerowych zaczyna się dość niewinnie. Najpierw jest tylko ciekawość i zafascynowanie, więc dziecko spędza sporo czasu przy grze, często za przyzwoleniem rodziców, którzy są przekonani, że dziecko rozwija swoje zainteresowania i z dumą patrzą,
jak sprawnie obsługuje komputer. 

od komputera reaguje wybuchami niekontrolowanej złości i agresji. Rodzice coraz bardziej tracą kontakt z dzieckiem, a dziecko traci kontakt z rzeczywistością, ponieważ dla niego najważniejsza staje się właśnie gra i czas spędzony w wirtualnym świecie. Mechanizm uzależnienia od gier komputerowych – z uwagi na istnienie wielu podobieństw – porównuje się do innych uzależnień, wskazując na jego wieloetapowość: 

• granie staje się najważniejszą aktywnością w życiu dziecka,
• dziecko coraz więcej czasu spędza przy grach komputerowych, rezygnując z dotychczasowych aktywności (spotkania z rówieśnikami, nauka),
• odizolowanie od komputera powoduje objawy abstynenckie – złe samopoczucie, rozdrażnienie, bezsenność, agresję, reakcje fizjologiczne, jak np. drżączka, depresja, a nawet próby samobójcze,
• z powodu zaangażowania w gry komputerowe dziecko wchodzi w konflikt ze swoim najbliższym otoczeniem, najczęściej z rodzicami,
• obserwuje się u dziecka drastyczne zmiany nastroju – przeżywanie albo dobrego nastroju albo też poczucia odrętwienia, niemocy, 
• po okresie samokontroli a nawet zaprzestania zabawy grami komputerowymi pojawiają się u dziecka powroty do patologicznego korzystania z gier.

2 Gry komputerowe mogą wyzwalać agresję
Odrębnym niebezpieczeństwem są gry komputerowe pełne agresji i przemocy. Dziecko w wirtualnym świecie gier walczy nie tylko z fantastycznymi stworami, lecz – co najgorsze – także z ludźmi. Staje się przed ekranem komputera silne, odważne i bez skrupułów korzysta z superbroni, atakując i zabijając swoich przeciwników. Temu wszystkiemu towarzyszy odpowiednia muzyka, wrzaski i krzyki, tworzące atmosferę grozy, w której dziecko (gracz) umiera i ożywa, potem znów umiera i ponownie ożywa, by znów walczyć i zabijać innych. Psycholodzy wskazują na tę właśnie brutalność gier jako źródło agresji, mówiąc, że „agresja rodzi agresję”, bo złe zachowanie bohatera z gry przenosi się często na samego gracza. Małgorzata Łoskot.